Eind vorig jaar verscheen de uitvoerige en sterk gedocumenteerde Daisne-biografie van de hand van Johan Vanhecke. Een aanrader voor ieder die geïnteresseerd is in onze letterkunde. Maar je leest er ook enkele bijzonderheden in over Borsbeek.
In september 1935 begon Johan Daisne (1912-1978) hier in Fort 3 aan zijn officiersopleiding bij het Artillerieregiment 2 RLA. Hij volgde die opleiding samen met Stan Mortelmans, en dat was het begin van een levenslange vriendschap.
Daisne was, zeker in het begin van zijn verblijf hier, erg opgetogen over ons fort, dat wel erg van de bewoonde wereld afgelegen was “maar de prachtige natuur maakt alles goed. Het fort is zeer schilderachtig gelegen, in vollen buiten. Het is een echt fort, een echte versterking, met hooge wallen en een mooi water rondom. Binnenin ook zeer vestingachtig, zeer romantisch, bizonder proper”. En als bovendien ook het eten nog zijn appreciatie “zeer goed en zoveel men wil” krijgt, is hij zelfs bereid het “patatten jassen erg leuk” te vinden.
Voor wie er aan twijfelt: hij had het inderdaad over ons eigenste fort, maar dan wel in de staat van 80 jaar geleden. Van jaren voor het grote verval begon. Een verval dat ook Daisne sterk ontgoochelde toen hij hier op 27 oktober 1963 terugkwam als feestredenaar bij de onthulling van de gedenkplaat voor zijn gesneuvelde vriend Luitenant Naeyaert. Een ontgoocheling die hij onder woorden bracht in een brief van 13 december 1967 aan zijn “oude wapenbroeder” Stan Mortelmans: “Ik heb voor enkele jaren ons fort teruggezien: een ruïne …” ( Archief Stan Mortelmans)
Deze luitenant Charles Naeyaert (°1914), was in de jaren dertig een heel bekend tenniskampioen die tweemaal aan het Wimbledon-tornooi deelnam. Hij sneuvelde tijdens een verzetsactie te Merksem op 2 oktober 1944.
“De 10de mei [1940] heeft ons weer en voorgoed gescheiden. Ik had een verschillende opdracht, en tijdens de bezetting was Charles in Antwerpen werkzaam, ik in Gent. Maar achteraf heb ik geweten dat wij ook toen innig saam zijn geweest, vechtend in hetzelfde Verzet”, zo vertelde Daisne tijdens die toespraak in Borsbeek.
In de laatste periode dat het voor militaire doeleinden dienst deed werd het Fort 3 Luitenant Naeyaert-fort genoemd. “Ons oude fort draagt thans welverdiend zijn naam, en het vervult me met trots en ontroering. Zo leeft ons gezamenlijke jeugdavontuur hier dan voort.” En zo leeft ook Johan Daisne een beetje in de Borsbeekse geschiedenis voort. Maar hoe komt het toch dat bijna niemand ons fort nog onder die naam kent?
